Een schrijversblok, het onvermogen om nog iets op papier te zetten. Het heeft ongeveer twee jaar bij mij gespeeld. Als kind tot ongeveer mijn zestiende hield ik van schrijven. Ik tikte het een na het anderen korte verhaal, droomde van mijn eigen boek en was zelfs hoofdredacteur van de schoolkrant. In deze jaren begon ik ook met het bloggen. Maar toen sloop het er langzaam in, ik wist niets meer te verwoorden. Pagina's in Word bleven leeg en het schrijven lukte niet meer. Het bloggen werd meer een verplichting voor mezelf en de drang om te groeien als blog was groter dan het plezier. Mijn schrijversblok ontnam me een liefde die altijd in mijn hoofd bleef, de liefde voor het schrijven.
Het is nu vele jaren later dat ik er eindelijk bovenop lijk te komen. Mijn leven is veranderd ik ben veranderd en ouder geworden. Tijd om het schrijven weer welkom te heten in mijn leven, de woorden verschijnen weer in beeld. Dus ook een blog hoort daar weer bij.
